با توام ای بانو...

روزگاری نه چندان دور؛ زنان سرزمینم، با ارزش بودند و دست نیافتنی...

روزگاری نه چندان دور؛ مردان سرزمینم، برای به دست آوردن زنی، هفت خوان رستم را رد میکردند...

اما امروز...

با توام ای بانو! غرور زنانه ات را در لا به لای کدامیک از صفحات روزگار جا گذاشته ای که این چنین چوب حراج بر گوهر وجودت زده ای؟ دیگر مردی، برای داشتنت تلاش نمیکند؛ تو خود، رایگان شده ای... و من، فقط میسوزم از این همه ارزانی...

با توام ای بانو........